Άρθρα

Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας στις ρευματολογικές παθήσεις 

Τα ρευματολογικά νοσήματα αποτελούν συχνές αιτίας πόνου, αρθρικής δυσκαμψίας και προβλημάτων κινητικότητας. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν διαγνώσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα , η αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα και η ψωριασική αρθρίτιδα. Οι παθήσεις αυτές προσβάλουν τη φυσιολογική λειτουργία των αρθρώσεων μέσα από μηχανισμούς φλεγμονής. Η φλεγμονή με τη σειρά της οδηγεί σε διόγκωση, υψηλότερη θερμοκρασία και αυξημένη ευαισθησία, που επιβαρύνεται κατά την ψηλάφηση και την κίνηση.

 Στα ρευματολογικά νοσήματα η κατά περιόδους παρουσία φλεγμονής εμποδίζει την κινητικότητα και μακροχρόνια οδηγεί σε:

  • Μειωμένη κινητικότητα εφόσον η προσβολή αφορά αρθρώσεις του κορμού και των κάτω άκρων. Η εν συνεχεία μειωμένη δυνατότητα βάδισης και μετακίνησης αποτελεί αιτία μειωμένης μυϊκής δύναμης, καρδιακής και αναπνευστικής ικανότητας, καθώς και εύκολης κόπωσης. 
  • Δυσκολίες στη χρήση αντικειμένων που σχετίζονται με την εργασία ή την οικιακή απασχόληση ειδικά όταν προσβάλλονται οι αρθρώσεις των χεριών.
  • Προβλήματα ισορροπίας λόγω της μειωμένης ανταπόκρισης μυών που συμβάλλουν στην ισορροπία, καθώς και αισθητηριακών συστημάτων που μπορούν να επηρεαστούν, όπως οι οφθαλμοί. 

Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι τεκμηριωμένος διεθνώς. Οι ασθενείς με ρευματολογικές παθήσεις θα πρέπει να έχουν μία περιοδική παρακολούθηση από εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή για:

  • Τη πρόληψη δυσκαμψιών των αρθρώσεων μέσα από ειδικά σχεδιασμένες ασκήσεις, διατάσεις και εφαρμογή δια χειρός τεχνικών κινητοποίησης από το θεραπευτή (manual therapy).
  • Την επιβράδυνση της απώλειας της δύναμης των μυών, μέσα από ασκήσεις που σχεδιάζονται για να επιφέρουν τη μικρότερη δυνατή αρθρική επιβάρυνση. 
  • Τη διατήρηση της καρδιακής και αναπνευστικής επάρκειας και τη βελτίωση της αντοχής, μέσα από μία  σταδιακά αυξανόμενη αεροβική δραστηριοποίηση. 
  • Τη συμβουλευτική του ασθενή και το σχεδιασμό του κατάλληλου προγράμματος μεταξύ δραστηριοποίησης και ανάπαυσης. 
  • Τη χρήση κατάλληλων αναλγητικών μέσων.  
  • Την παρακολούθηση των υποδημάτων.
  •  Την πιθανή σύσταση κατασκευής ειδικών ορθωτικών πελμάτων
Skip to content