Η οσφυαλγία και το αυχενικό σύνδρομο μπορεί να προκύπτουν από κατάγματα, εκφυλίσεις μεσοσπονδύλιων δίσκων και σπονδυλικών αρθρώσεων, μυοπεριτονιακά σύνδρομα, νεοπλασίες, μυελικές και περιφερικές νευρογενείς ευαισθητοποιήσεις. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια έχει αναγνωριστεί ο ρόλος των νευρικών διεργασιών στην τροποποίηση της εμπειρίας του πόνου.

Η συχνότητα εμφάνισης των προβλημάτων σπονδυλικής στήλης είναι αρκετά μεγάλη. Στους παράγοντες επιβάρυνσης συμπεριλαμβάνονται η καθημερινή πολύωρη καθιστή θέση, η εργασία σε οθόνες, η κακή εργονομία εργασίας, η υπέρχρηση, η απότομη αύξηση φορτίων, τα τροχαία ατυχήματα, οι πτώσεις κοκ.

Συχνά η συμπτωματολογία σε προβλήματα της σπονδυλικής στήλης προκαλεί πόνο στα άνω ή στα κάτω άκρα. Εδώ θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός στο κατά πόσο η δυσλειτουργία προέρχεται από παθολογία της σπονδυλικής στήλης ή των άκρων. 

Η προσέγγιση στα προβλήματα σπονδυλικής στήλης ακολουθεί τις εξής παραμέτρους:

• Διεξοδική αξιολόγηση για τον ακριβή εντοπισμό της δυσλειτουργίας.
• Αποφόρτιση των ευπαθών δομών στην οξεία και υποξεία φάση. Σε αυτό το κομμάτι ζωτικής σημασίας αποτελούν οι τεχνικές κινητοποίησης, που ονομάζονται manual therapy ή δια χειρός τεχνικές. Η ομάδα του NMP έχει εξειδικευτεί σε μία ευρεία γκάμα τεχνικών manual therapy, όπως Maitland Manual Therapy, Περιτονιακής Κινητοποίησης και Trigger Point Therapy. Η εφαρμογή επιδέσεων και περιδέσεων (rigid ή kinesiological tape) επίσης διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό το στάδιο αποκατάστασης.
• Εφαρμογή μη φαρμακευτικών  αναλγητικών μέσων στο οξύ και υποξύ στάδιο, όπως TENS, Ηλεκτροβελονισμός, Dry Needling. 

Με την υποχώρηση των οξέων συμπτωμάτων εφαρμόζεται πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης για την επίτευξη αρθρικής σταθεροποίησης  και την σταδιακή αύξηση της δυνατότητας αποδοχής φορτίων. Σημαντική παράμετρος στη διαδικασία της θεραπευτικής άσκησης είναι η επανεκπαίδευση του κινητικού ελέγχου (Motor Control) της περιοχής για την αποφυγή μελλοντικών υποτροπών.  Εξίσου σημαντική είναι η προοδευτική αύξηση των φορτίων που εφαρμόζονται, η λειτουργική επανεκπαίδευση σε διαφορετικές συνθήκες  και η ενίσχυση της ιδιοδεκτικότητας.