Για πόσο χρόνο είναι εφικτή?

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο αποτελεί μία πολύ συχνή αιτία κινητικής αναπηρίας για το ένα από τα δύο άνω άκρα του ασθενή. Κύριο πρόβλημα αποτελεί η απώλεια επιδέξιων κινήσεων που απαιτείται για τη γραφή, τη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών, τη σίτιση κ.ο.κ. Επιπρόσθετα συμπτώματα αποτελούν η σπαστικότητα, η δυσάρεστη αίσθηση μουδιάσματος, το οίδημα και ενίοτε ο πόνος.

Συχνά ακούγεται πως η βελτίωση της λειτουργικότητας του άνω άκρου δεν είναι εφικτή από ένα χρονικό διάστημα και μετά.

Τι γνωρίζουμε σήμερα:

• Σαφώς οι πρώτοι μήνες μετά το εγκεφαλικό συνδέονται με το μεγαλύτερο ρυθμό βελτίωσης. Αυτό γιατί η δυνατότητα αναδόμησης του εγκεφάλου, που ορίζεται ως νευροπλαστικότητα, βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο. Η διαδικασία αυτή μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω μέσα από συγκεκριμένους παράγοντες:
  – Η άμεση έναρξη των θεραπευτικών παρεμβάσεων για το άνω άκρο και η διατήρηση υψηλής θεραπευτική δοσολογίας είναι θεμελιώδεις.
  – Bασικός στόχος τους πρώτους μήνες είναι να μην «ξεχαστεί» το άνω άκρο και να ενσωματωθεί στον τρόπο ζωής του ατόμου. Για αυτό το λόγο προσεγγίσεις που στοχεύουν στην βελτίωση της αισθητικότητας και της αντίληψης του άνω άκρου ενισχύουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα.
  – Θα πρέπει να υπάρχει πρόνοια για την αποφυγή επώδυνων ή τραυματικών καταστάσεων.
  -Η θεραπευτική προσέγγιση του άνω άκρου σχετίζεται με αυτή των κινητικών προβλημάτων των κάτω άκρων ή του κορμού. Η αντίληψη, η στάση και η ενεργοποίηση του χεριού κατά τις δραστηριότητες μετακίνησης, μεταφοράς, βάδισης και ένδυσης είναι μείζονος σημασίας, ακόμα και σε στάδια που η μυϊκή δραστηριοποίηση του χεριού δεν είναι υψηλή. Η καλή αρχή αποτελεί αδιαμφησβήτητα τη βάση ενός αποτελέσματος.
• Νεότερες κλινικές μελέτες δείχνουν πως αξιοσημείωτες αλλαγές μπορούν να πραγματοποιηθούν ακόμα και χρόνια μετά την εγκατάσταση της εγκεφαλικής βλάβης, μέσα από διαδικασίες νευροπλαστικότητας και νευρομυϊκής πλαστικότητας. Οι έρευνες χρησιμοποίησαν εντατικά και εξειδικευμένα πρωτόκολλα κινητικής αποκατάστασης σε υψηλή δοσολογία. Αυτά τα επιστημονικά δεδομένα ανοίγουν νέους ορίζοντες για προγράμματα ενίσχυσης του άνω άκρου ακόμα και σε χρόνιο στάδιο. Οπότε η ενασχόληση με το άνω άκρο δεν έχει χρονικό περιορισμό.
• Κάθε ασθενής έχει διαφορετικές δυνατότητες βελτίωσης. Σήμερα υπάρχουν μελέτες με προγνωστικούς δείκτες κινητικής ανάρρωσης του άνω άκρου. Παρόλα αυτά οι έρευνες αυτές έχουν γίνει σε πάσχοντες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ενώ τα δεδομένα δεν ήταν ομοιογενή σε όλα τα άτομα που συμμετείχαν. Κατά αυτό τον τρόπο, κάθε μεμονωμένος ασθενής αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση που θα πρέπει να προσεγγίζεται εξατομικευμένα.